استامینوفن ها یا ایبوبروفن کدامیک عوارض کمتری دارند؟

استامینوفن متعلق به یک دسته از داروها به نام ضد درد است. ایبوپروفن متعلق به داروهای موسوم به داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) است. هر دو دارو درد و تب را کاهش می دهند. ایبوپروفن همچنین می تواند باعث کاهش التهاب (مانند کشیدگی عضله یا رگ به رگ شدگی)  شود.

هر دو دارو ممکن است در نوزادان ، کودکان و بزرگسالان استفاده شود.

ایبوپروفن را می توان در افرادی که ۶ ماه یا بالاتر دارند استفاده کرد.

استامینوفن را می توان برای افراد در هر سنی استفاده کرد ، اما اگر فرزند شما از ۲ سال کمتر دارد ، باید قبل از استفاده با پزشک کودک خود صحبت کنید.

برای نوزادان و کودکان خردسال می توان فرم های مایع و شیاف استفاده کرد. کودکان بزرگتر ، که توانایی جویدن و بلعیدن دارند، میتوانند قرص های جویدنی یا خوراکی را استفاده کنند. قدرت و دوز بسته به سن متفاوت است ، بنابراین همیشه دستورالعمل های محصول را برای مقادیر دقیق بررسی کنید.

عوارض جانبی استامینوفن و ایبوپروفن ممکن است متفاوت باشد. دلیلش این است که بدن شما آنها را به شکلی متفاوت تجزیه می کند. به عنوان مثال :

 استامینوفن توسط کبد تجزیه و خارج می شود و اگر بیش از حد در طی ۲۴ ساعت مصرف کنید ، آسیب کبدی می تواند رخ دهد.

همچنین نباید بیش از یک داروی حاوی استامینوفن را به طور همزمان مصرف کنید. برای مثال در قرص های سرماخوردگی بزرگسالان مقداری استامینوفن هست که نباید همزمان با استامینوفن ها مصرف شوند.

اما  ایبوپروفن توسط کلیه از بدن شما خارج می شود. مصرف آن برای مدت طولانی و یا دوز مصرفی بالا می تواند باعث آسیب کلیه و خونریزی معده شود.

استامینوفن و ایبوپروفن هنگام مصرف با برخی داروها می توانند باعث تداخل های خطرناک شوند. برای کاهش خطر، حتماً در مورد تمام داروها، مکمل ها و ترکیبات گیاهانی که مصرف می کنید، با پزشک خود مشورت کنید.