ریزش موی شقیقه در زنان

ریزش مو در ناحیه شقیقه معمولا در آقایان وجود دارد، اما گاهی این الگو در خانم ها نیز دیده می شود. به عبارتی دیگر، ریزش موی شقیقه یک الگوی ریزش مو مردانه به حساب می آید ولی در خانم ها نیز می توان این نوع ریزش را دید. با این حال وقتی صحبت از ریزش مو در زنان می شود، اطلاعات کمتری در مورد علل بروز آن در دسترس است. نکته ای که واضح است این است که ریزش مو می تواند هم در خانم ها و هم در آقایان رخ دهد. طبق مقالات منتشر شده، بیش از ۵۰ درصد از خانم ها در طول زندگیشان دچار نوعی ریزش مو مخصوصا در جلوی سر و شقیقه ها می شوند. از جمله، ریزش موی آن ها در شقیقه ها را می توان نام برد. در این متن به بررسی علت ریزش موی شقیقه خانم ها، درمان ریزش مو د زنان و رشد مجدد آنها می پردازیم.

علائم ریزش مو در شقیقه ها

اگرچه افراد می توانند روزانه تا ۱۰۰ تار مو خود را به طور ریزش طبیعی از دست بدهند، اما کم پشت شدن موها معمولاً یکی از اولین علائم ریزش موی سر می باشد. خط رویش مو در شقیقه ها زمانی که به سمت عقب برود، یک علامت شایع نشان دهنده ریزش مو است و می تواند تا پشت شقیقه ها نیز گسترش یابد. ریزش مو در شقیقه های خانم ها می تواند منجر به اوج الگوی مردانه برسد. یعنی طی ریزش مو، خط موی V شکل که اغلب در آقایان به وجود می آید، این بار در خانم ها بروز یابد. دیگر علائم این ریزش عبارت اند از:

• موها بخصوص در اطراف شقیقه ها کم پشت می شوند
• کاهش حجم کلی مو
• موها شکسته شوند یا مدام از وسط نصف بشوند و کوتاه شوند
• میزان ریزش موی خانم ها ممکن است در هنگام دوش گرفتن یا هنگام برس زدن موهایشان افزایش یابد.
• ظهور برجستگی های کوچک روی پوست سر
• نمایان شدن پوست کف سر

علت ریزش مو در شقیقه خانم ها چیست؟

دلایل مختلفی وجود دارد که می تواند منجر به ریزش مو در شقیقه خانم ها شود؛ در زیر به برخی از این فاکتورها اشاره می کنیم:

• طاسی با الگوی زنانه: دقیقا همانند ریزش مو با الگوی مردانه، ریزش مو با مدل زنانه نیز می تواند باعث ریزش مو در شقیقه های خانم ها شود. این وضعیت به دلیل سابقه خانوادگی رخ می دهد یعنی تحت تاثیر هیچ عادت یا شرایط خارجی ایجاد نمی شود. بنابراین وجود ژن های طاسی با الگوی زنانه در بدن خانم ها، می تواند منجر به ریزش موی شقیق در آن ها شود.
• بارداری: نوسانات هورمونی در حین و بعد از بارداری می تواند منجر به ریزش موی زنان در شقیقه های آنان شود.
• استرس: استرس جسمی یا احساسی یکی از عوامل اصلی ریزش مو در خانم ها می باشد. ذهن و مکانیسم های بدن به طور انکار ناپذیری با هم مرتبط هستند. استرس مداوم می تواند تأثیر بسزایی در سلامت مو و سایر شرایط بدنی داشته باشد.
• مصرف داروهای خاص: داروهای مختلف عوارض جانبی متفاوتی دارند. برخی از داروها می توانند خطر ریزش مو را افزایش دهند. قبل از شروع مصرف هر دارویی، در مورد عوارض آن با پزشک صحبت کنید.
• آلوپسی کششی: محکم کشیدن مداوم موها برای جمع کردن آن ها به حالت دم اسبی می تواند با گذشت زمان باعث ریزش مو مخصوصا در ناحیه شقیقه ها شود.
• کمبود ویتامین ها: سو تغذیه و کمبود ویتامین ها می تواند بر سلامت فولیکول های مو تأثیر منفی بگذارد. به طور خاص، کمبود ویتامین B و D می تواند منجر به ریزش موی زنان در ناحیه شقیقه ها شود.
• مصرف دخانیات: سموم موجود در دود تنباکو می توانند بر تولید و ترشح هورمون های مختلف و سلامت فولیکول مو تأثیر بگذارند. با گذشت زمان، این آسیب می تواند منجر به ریزش مو به خصوص در ناحیه شقیقه خانم ها شود.

آیا می توان از ریزش موی خانم ها در شقیقه هایشان جلوگیری کرد؟

اگر علت ریزش مو شقیقه ها ژنتیکی باشد، نمی توان به طور قطعی از آن جلوگیری کرد. با این وجود بسیاری از تکنیک ها و درمان های پیشگیرانه جهت مقابله با ریزش مو با متمرکز بر کاهش روند ریزش مو وجود دارد. این تکنیک ها شامل موارد زیر می باشند:

• از روش هایی که می توانند به مو آسیب برسانند، مانند استفاده از وسایل گرم کننده (سشوار، فر کننده ها، اتوی مو و...)، باید خودداری کرد.
• نباید زیاد موها را پیچانید یا کشید.
• تا حد ممکن افراد مستعد ریزش مو شقیقه، از بستن موهایشان به حالت دم اسبی پرهیز نمایند.
• با استفاده از تمرینات ذهن آگاهی (یوگا، مدیتیشن و...)، می توان استرس را کاهش داد.
• بهتر است رژیم غذایی سالم و غنی از پروتئین و اسیدهای چرب امگا ۳ داشت.
• اگر خانم مجبور به انجام شیمی درمانی است، از کادر پزشکی یک کلاه خنک کننده بخواهد.
• از مدل موهایی که موها را محکم به عقب می کشد باید صرف نظر نمود. زیرا باعث شل شدن ریشه مو و خارج شدن آن از پوست می شود.

درمان ریزش مو در شقیقه ها

همان طور که در بالا نیز اشاره شد، ریزش موهای ژنتیکی درمان پذیر نیستند. اما گاهی برخی موارد جهت کنترل ریزش موها توصیه می شوند که در ادامه به آن ها می پردازیم:

۱. دارو درمانی

پزشک متخصص پوست و مو ممکن است داروهای موضعی مانند ماینوکسیدیل را تجویز کند. ماینوکسیدیل یک روش درمانی محبوب است که می تواند فولیکول های مو را تحریک کرده و برای برخی افراد رشد مجدد مو را به ارمغان بیاورد. در حالت کلی ماینوکسیدیل  ۵٪ تنها داروی موضعی تأیید شده توسط FDA برای ریزش موهای زنان است. با استفاده یکبار در روز، ۸۱ درصد از زنان موفق به رشد مجدد مو می شوند. اگر تصمیم به درمان با ماینوکسیدیل گرفته می شود، باید صبور بود. زیرا نتایج قابل توجه معمولاً سه تا چهار ماه طول می کشند تا ظاهر شوند.

۲. ویتامین تراپی:

تجویز مولتی ویتامین ها یا ویتامین های B و D به تنهایی نیز ممکن است در کمک به جلوگیری از ریزش بیش از حد مو در ناحیه شقیقه خانم ها تا حدی موثر باشد.

۳. نور درمانی:

فتوتراپی با انرژی پایین ممکن است به خودی خود درمان کافی برای ریزش مو نباشد. اما ممکن است برای تقویت اثرات سایر روش های درمانی ریزش مو (مانند ماینوکسیدیل) موثر باشد.

۴. کتوکونازول:

داروی کتوکونازول در برخی موارد مانند آلوپسی آندروژنیک، که در آن التهاب فولیکول های مو منجر به ریزش مو می شود، می تواند به درمان ریزش مو کمک نماید. در یک مقاله منتشر شده در ژورنال بین المللی پوست و مو اشاره شده است که کتوکونازول موضعی می تواند به کاهش التهاب و بهبود قدرت و ظاهر مو کمک کند. کتوکونازول به صورت شامپو در بازار موجود است این شامپوها حاوی غلظت کم کتوکونازول می باشند. غلظت های بیشتر به تجویز پزشک نیاز دارد.

۵. کورتیکو استروئیدها:

برخی از خانم ها ممکن است به تزریق کورتون جهت درمان یا جلوگیری از ریزش موهایشان در شقیقه پاسخ دهند. پزشکان فقط در صورت لزوم، هنگام وجود بیماری هایی مانند آلوپسی آره آتا، از این روش درمانی استفاده می کنند. آلوپسی آره آتا منجر به ریزش موی فرد به صورت تکه تکه می شود. کورتیکواستروئیدهای موضعی که به صورت کرم، لوسیون و سایر محصولات در دسترس هستند نیز ممکن است ریزش مو را کاهش دهند.

۶. تزریق پلاسمای غنی از پلاکت:

تزریق پلاسمای غنی از پلاکت یا پی آر پی (PRP) ممکن است به کاهش ریزش مو کمک کند. تزریق این ماده توسط یک پزشک انجام می شود. طی ای روش، پزشک یک نمونه خون از خود فرد دریافت می کند.  سپس پلاسمای غنی از پلاکت را از خون او جدا می کند و دوباره آن را به پوست سر در نواحی آسیب دیده تزریق می نماید. این درمان کمک می کند تا ترمیم بافت مو تسریع شود.

۷. هورمون درمانی:

اگر تعادل هورمون ها به دلیل یائسگی یا دیگر اختلالات هورمونی، برهم خورده باشد و منجر به ریزش مو شود، پزشک ممکن است نوعی هورمون درمانی را برای اصلاح این ریزش ها توصیه کند. برخی از درمان های احتمالی شامل تجویز قرص های جلوگیری از بارداری و همچنین قرص های تک دوز هورمون استروژن یا پروژسترون می باشد.

۸. کاشت مو:

در برخی موارد که فرد به درمان های ذکر شده پاسخ خوبی نمی دهد، پزشکان ممکن است کاشت مو را توصیه کنند. این روش شامل برداشتن تکه های کوچکی از پوست سر جهت جدا نمودن فولیکول های مو و پیوند زدن آن ها به مناطق طاسی جهت افزایش مو در آن ناحیه به طور طبیعی است. درمان کاشت مو می تواند هزینه بیشتری نسبت به سایر روش های درمانی داشته باشد و برای همه مناسب نیست.

۹. استفاده از شامپوهای ریزش مو:

برخی از ریزش های جزئی ممکن است به دلیل مسدود شدن منافذ پوست سر اتفاق بیفتد. استفاده از شامپوهای دارویی که برای پاکسازی منافذ از سلول های مرده پوست طراحی شده اند، می توانند به سلامت مو و جلوگیری از ریزش آن ها کمک کنند.