اسکار کلوئیدی (گوشت اضافه)

احتمالا بافت یا اسکار کلوئیدی را با نام گوشت اضافه می شناسید. درمان کلوئیدها می تواند شامل لیزر یا تزریق و ... باشد. هنگامی که پوست آسیب می بیند، بافت فیبری به نام بافت اسکار بر روی ناحیه آسیب دیده ایجاد می شود تا آن را ترمیم و محافظت کند. در بعضی موارد، بافت اسکار بیش از حد معمول رشد می کند و حالتی برآمده به خود می گیرد که کلوئید نامیده می شود. کلوئیدها (یا همان گوشت هایی که از زخم خارج می شوند) می توانند بسیار بزرگتر از زخم اصلی باشند. آن ها معمولاً بر روی سینه ها، شانه ها، لاله گوش و گونه ها دیده می شوند. با این حال، کلوئیدها می توانند بر روی هر قسمت از بدن ظاهر گردند. گرچه گوشت های اضافه یا کلوئیدها برای سلامتی افراد مضر نیستند، اما به طور قابل توجهی زیبایی آنان را تحت تاثیر قرار می دهد. 

در برخی موارد برداشتن کلوئید ممکن است منجر به ایجاد یک کلوئید بزرگتر در همان محل شود. بنابراین بهتر است از روش های دیگر برای درمان آن استفاده شود.

علائم اسکارهای کلوئیدی

همان طور که ذکر شد کلوئیدها از رشد بیش از حد بافت اسکار ناشی می شوند. وسعت زخم های کلوئیدی بیشتر از خود زخم اصلی است. ممکن است هفته ها یا ماه ها طول بکشد تا کلوئیدها به طور کامل پیشرفت کنند. به هر حال علائم کلوئید می تواند شامل موارد زیر باشد:

• وجود یک قسمت که به رنگ گوشتی، صورتی یا قرمز روی اسکار است.
• وجود یک ضایعه پوستی که معمولاً برجسته است.
• ناحیه ای که با گذشت زمان با بافت اسکار بزرگتر می شود
• یک ضایعه گوشتی رنگ که همراه با خارش است

گرچه ممکن است جای زخم های کلوئیدی خارش داشته باشند، اما معمولاً برای سلامتی زیان ندارند. ممکن است این اسکارهای کلوئیدی هنگام اصطکاک با لباس یا سایر سطوح باعث ایجاد آزار و ناراحتی شوند. به هر صورت کلوئیدها غالبا به لمس یا تحریک حساسیت دارند. اسکار کلوئیدی می تواند در مناطق وسیعی از بدن فرد ایجاد شود. وقتی گوشت اضافه به وجود می آید، بافت اسکار آن در اثر سفت و محکم شدن ممکن است حرکت آن اندام را محدود کند.

علت ایجاد کلویید چیست؟

اکثر آسیب های پوستی می توانند در ایجاد زخم کلوئید موثر باشند. این موارد شامل:

• جای جوش
• سوختگی
• اسکار ناشی از آبله مرغان
• سوراخ کردن گوش
• خراش های جزئی و کلی
• محل های برش جراحی
• محل فرو رفتن آمپول واکسن

برآورد می شود ۱۰ درصد از مردم کل دنیا دچار اسکار کلوئید می شوند. زنان و مردان به طور مساوی می توانند دچار زخم های کلوئیدی شوند. با این حال افرادی که رنگ پوست تیره دارند بیشتر در معرض اسکارهای کلوئیدی هستند. سایر عوامل خطر مرتبط با تشکیل کلوئید عبارت است از:

• نژادهای آسیایی 
• نژادهای لاتین
• باردار بودن
• داشتن سن کمتر از ۳۰ سال
• ژنتیک

کلوئیدها دارای ویژگی ارث پذیری نیز هستند. به این معنی که اگر یکی از والدین یا هر دو والدین این اسکار را داشته باشند، احتمال دارد که فرزندان آنان نیز دارای اسکارهای کلوئیدی گردند. طبق یک مطالعه علمی، یک ژن معروف به ژن AHNAK می تواند در تعیین اینکه چه کسی دچار کلوئید ارثی می شود و چه کسی نه، موثر باشد. در واقع محققان دریافتند که افرادی که ژن AHNAK را دارند ممکن است بیشتر از کسانی که این ژن را ندارند، دچار زخم های کلوئیدی شوند.

تشخیص کلوئید از جای زخم هایپرتروفیک

کلوئیدها گاهی اوقات با نوع رایجی از اسکار به نام زخم های هایپرتروفیک اشتباه گرفته می شوند. زخم های هایپرتروفیک، زخم های مسطحی هستند که می توانند رنگی از صورتی تا قهوه ای داشته باشند. برخلاف کلوئیدها، جای زخم های هایپرتروفیک کوچکتر است و با گذشت زمان به خودی خود از بین می روند. زخم های هایپرتروفیک به طور مساوی در بین جنسیت ها و قومیت های مختلف بروز می کند. همچنین معمولاً در اثر انواع مختلفی از صدمات فیزیکی یا شیمیایی مانند پیرسینگ زدن یا استشمام رایحه های تند ایجاد می شود. در ابتدا، جای زخم های هایپرتروفیک تازه، ممکن است خارش دار و دردناک باشد، اما با بهبود پوست علائم غالبا فروکش می کنند. 

درمان کلوئیدها

تصمیم برای درمان کلوئیدها می تواند کمی دشوار باشد. اسکار کلوئیدی نتیجه تلاش بدن برای ترمیم خود است. بعد از برداشتن کلوئید، بافت اسکار آن ممکن است دوباره رشد کند و گاهی اوقات بزرگتر از دفعه قبل شود.

۱. درمان های خانگی:

پیش از هرگونه اقدامات پزشکی و درمانی، بهتر است سعی شود درمان های خانگی در نظر گرفته شوند. روغن های مرطوب کننده می توانند به نرمی بافت کمک کنند. این روغن ها ممکن است به کاهش اندازه جای زخم بدون بدتر کردن آن ها کمک کنند. اسکارهای کلوئیدی با گذشت زمان، حتی بدون انجام هیچ درمان خاصی، ممکن است منقبض و صاف می شوند.

۲. درمان های غیر تهاجمی:

در اولین قدم، پزشک احتمالاً روش های درمانی کم تهاجمی مانند استفاده از پدهای سیلیکونی یا پانسمان های فشاری یا تزریق را توصیه می کند. به خصوص اگر اسکار کلوئیدی به تازگی در فرد به وجود آمده باشد. این روش های درمانی برای موثر واقع شدن، نیاز به استفاده مکرر و دقیق دارند و حداقل سه ماه طول می کشد تا تاثیر خود را بگذارند. 

۳. جراحی اسکارهای کلوئید:

در مورد کلوئیدهای بسیار بزرگ یا اسکار کلوئیدی قدیمی، عمل جراحی ممکن است به عنوان بهترین گزینه درمانی توصیه شود. احتمال بازگشت اسکار کلوئید پس از جراحی می تواند بالا باشد. با این حال، مزایای حذف کلوئید بزرگ ممکن است بیشتر از عدم انجام آن باشد.

۴. کرایوتراپی:

جراحی کرایو شاید موثرترین نوع جراحی برای کلوئیدها باشد. این فرآیند که کرایوتراپی نیز نامیده می شود، اساساً با "انجماد" کلوئید با نیتروژن مایع انجام می شود.

۵. تزریق کورتون:

ممکن است پزشک برای کاهش التهاب و کاهش خطر بازگشت کلوئیدها، تزریق کورتون را بعد از جراحی توصیه کند.

۶. لیزر درمانی کلوئیدها:

برای انواع خاصی از اسکارها (از جمله برخی کلوئیدها)، پزشک ممکن است لیزر درمانی را توصیه نماید. این روش برای ایجاد ظاهری نرم و صاف تر از پوست، سطح کلوئید و نواحی اطراف آن را با پرتوهای پر انرژی نور ترمیم و بازسازی کند. با این حال، این خطر وجود دارد که لیزر درمانی با افزایش گستردگی زخم و قرمزی باعث بدتر شدن اسکارهای کلوئیدی شود. در حالی که این عوارض جانبی گاهی بهتر از باقی ماندن جای زخم اصلی است، اما بدیهی است که هنوز فرد نوعی زخم را بر روی همان ناحیه خواهد داشت. از لیزر درمانی برای درمان انواع دیگر اسکارهای پوستی نیز استفاده می شود که همگی دارای مزایا و خطرات مشابه هستند.

جلوگیری از بروز اسکارهای کلوئیدی

درمان جای زخم کلوئید ممکن است دشوار باشد و همیشه موثر واقع نشود. به همین دلیل، مهم است که سعی شود از آسیب های پوستی که منجر به زخم کلوئید می شوند، جلوگیری کرد.

1. استفاده از پدهای فشاری یا پد ژل سیلیکون پس از آسیب پوستی نیز ممکن است به جلوگیری از ایجاد کلوئید کمک کند.
2. قرار گرفتن در معرض آفتاب یا برنزه کردن پوست ممکن است باعث تغییر رنگ بافت اسکار شود و آن را کمی تیره تر از پوست اطراف خود کند. این اتفاق می تواند باعث برجسته شدن بیشتر keloid شود. برای جلوگیری از تغییر رنگ اسکار کلوئید، هنگام آفتاب گرفتن بهتر است جای زخم را پوشانده نگه داشت.
3. از لوسیون و کرم‌ های مراقبت از پوست به خصوص کرم ضد آفتاب باید استفاده شود.

کلام آخر

اگرچه کلوئیدها به ندرت عوارض جانبی نامطلوبی ایجاد می کنند، اما ممکن است از ظاهر آن ها بیزار باشید. با پیشرفت علوم پزشکی مخصوصا در قسمت لیزر درمانی، می توان کلوئید را در هر زمان، حتی سال ها بعد از به وجود آمدنشان، تحت درمان قرار داد. بنابراین اگر جای زخم های کلوئیدی موجب ناراحتی، کاهش اعتماد به نفس و آزار می شود، می توان به گزینه های درمانی ذکر شده فکر کرد.