تب نرمال بزرگسالان
تشخیص تب نرمال بزرگسالان و دمای بدن با استفاده تب گیر صورت می گیرد. اما تب نرمال در بزرگسالان چند است؟ به طور معمول دمای طبیعی بدن ۳۷ درجه سانتی گراد در نظر گرفته می‌شود اما باید دانست که این عدد یک میانگین بوده و دمای بدن انسان می‌تواند کمی بالاتر یا پایین‌تر نیز باشد. در نتیجه دمای بالاتر یا پایین‌تر لزوما نشانه‌ی وجود بیماری نیست و عواملی مانند سن، جنس، زمان و سطح فعالیت روزانه می‌تواند بر آن موثر باشد.
گاهی اوقات افزایش دمای بدن، تب و کاهش دمای بدن هیپوترمی با علائمی همراه است. در این متن به آنها اشاره می کنیم.
آیا سن بر دمای بدن موثر است؟
توانایی بدن برای تنظیم دما با افزایش سن تغییر می‌یابد. به طور کلی می‌توان گفت که افراد مسن‌تر برای حفظ گرما با مشکل بیشتری رو به رو هستند و در نتیجه معمولا دمای بدن پایین‌تری دارند. به طور میانگین دمای بدن را بر اساس سن می‌توان اینگونه شرح داد:
⭕ دمای نرمال نوزادان و کودکان
به طور متوسط دمای بدن معادل ۳۶.۶ تا ۳۷.۲ درجه سانتی گراد در نظر گرفته می‌شود.
⭕ دمای نرمال بزرگسالان
میانگین دمای بدن معادل ۳۶.۱ تا ۳۷.۲ خواهد بود.
⭕ دمای نرمال افراد مسن بالاتر از ۶۵ سال
میانگین دمای بدن می‌تواند معادل ۳۷ درجه سانتی گراد باشد.
لازم به ذکر است که با توجه به شرایط فردی این اعداد می‌توانند متفاوت بوده و کمی بالاتر یا پایین‌تر از بازه‌ی میانگین نیز در نظر گرفته شوند. شناسایی محدوده‌ی طبیعی دما با توجه به ویژگی‌های شخصی برای هر فرد می‌تواند باعث شود تا آسان‌تر متوجه شود چه زمانی بدن با تب مواجه شده است.
چه فاکتورهایی می‌تواند بر دمای بدن تاثیر بگذارد؟
- بدن در طول روز گرم می‌شود بنا بر این ممکن است در اوایل صبح دمای پایین-تری نسبت به اواخر روز داشته باشد.
- افراد جوان‌تر به طور معمول دمای بالاتری نسبت به افراد مسن‌تر دارند.
- سطح فعالیت بدنی و موادی که خورده یا نوشیده می‌شوند می‌توانند دمای بدن را دچار تغییر کنند.
- در زنان دمای بدن تحت تاثیر هورمون‌های مختلف به خصوص در طول چرخه‌ی قاعدگی می‌تواند تغییرات متفاوتی را تجربه کند.
- اینکه برای اندازه گیری دما از کدام یک از روش‌ها مانند پوستی، مقعدی و... استفاده شود می‌تواند بر نتیجه اعلام شده موثر باشد.
تب چیست؟
اگر دماسنج عددی بالاتر از محدوده‌ی نرمال را نشان دهد می‌تواند علامت وجود تب باشد. اگر دماسنج اعداد زیر را نشان‌دهد به طور معمول فرد تب کرده است:
- سنجش دما از طریق مقعد یا گوش : ۳۸ درجه سانتی گراد یا بالاتر
- سنجش دما از طریق دهان: ۳۷.۸ درجه سانتی گراد یا بالاتر
- سنجش دما از طریق زیر بغل: ۳۷.۲ درجه سانتی گراد یا بالاتر
از آنجایی که در افراد مسن‌تر که حفظ گرما برایشان سخت‌تر خواهد بود احتمال دارد دمایی پایین‌تر از این محدوده را نیز بتوان به عنوان تب برای آنها در نظر گرفت. به طور کلی دمای ۱.۱ درجه سانتی گراد بالاتر از دمای طبیعی بدن فرد به عنوان نشانه‌ای برای تب در نظر گرفته می‌شود.
علائم نشان دهنده تب کدامند؟
تب می‌تواند علاوه بر افزایش دما با نشانه‌های دیگری نیز همراه باشد:
- تعریق
- لرز
- بروز برافروختگی در پوست
- سردرد
- بدن درد
- خستگی و ضعف
- از دست دادن اشتها
- افزایش ضربان قلب
- کم شدن آب بدن و دهیدراته شدن
اگرچه تب می‌تواند احساس بدی به فرد بدهد اما لزوما به تنهایی موضوع خطرناکی نیست و نشانه از آن دارد که بدن درحال مبارزه می‌باشد و بهترین درمان برای آن در اغلب موارد استراحت است. اما در بزرگسالان در صورت وجود هر یک از موارد زیر لازم است با پزشک مشورت شود:
- تب بالاتر از ۳۹.۴ درجه سانتی گراد
- اگر تب بیش از ۳ روز به طور مداوم و متوالی ادامه داشته باشد.
- اگر تب با علائم دیگری همراه است:
-
-
- استفراغ
- سردرد
- درد قفسه سینه
- گردن درد
- علائم پوستی
- وجود تورم در گلو
- بروز مشکل در تنفس
-
پایین آمدن دمای بدن یا هیپوترمی
هیپوترمی یک بیماری جدی بوده و زمانی رخ می‌دهد که فرد بیش از حد دمای بدنش را از دست داده باشد. در بزرگسالان زمانی که دمای بدن به زیر ۳۵ درجه سانتی گراد می‌رسد نشانه بروز هیپوترمی است. اغلب افراد هیپوترمی را صرفا در اثر قرار گرفتن در هوای سرد به مدت طولانی می‌دانند اما این عارضه می‌تواند در خانه نیز حتی زمانیکه دما و تهویه کاملا مطبوع است نیز برای فرد رخ بدهد. نوزادان و افراد مسن در خطر بیشتری برای این عارضه قرار دارند و هنگامی که دمای بدن آنها به ۳۶.۱ درجه سانتی گراد برسد هیپوترمی رخ خواهد داد.
از علائم هیپوترمی در بزرگسالان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- لرز
- کند شدن تنفس
- بروز لکنت زبان و گفتار غیر قابل فهم و دارای مشکل
- کم شدن نبض
- بروز مشکل در حفظ هماهنگی بدن
- خواب آلودگی و افت انرژی
- گیجی یا از دست دادن حافظه
- کاهش سطح هوشیاری یا از دست دادن آن
که در صورت افت درجه‌ی حرارت بدن یا بروز هریک از این موارد لازم به پزشک مراجعه شود.
چه عواملی خطر بروز هیپوترمی را افزایش می‌دهد؟
هیپوترمی گرچه در اثر کاهش دمای محیط ممکن است رخ بدهد اما لزوما این تنها عامل بروز آن نیست و در دمای مناسب خانه نیز ممکن است فرد با عود آن رو به رو شود. برخی عوامل احتمال ابتلا به هیپوترمی را افزایش می‌دهند که می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- مصرف الکل یا مواد مخدر
- کم کاری تیروئید
- بی اشتهایی
- سکته
- عفونت
- ابتلا به پارکینسون
- آسیب‌های عصبی
- سو تغذیه
- داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی یا داروهای آرام بخش
- بی هوشی
چه زمانی باید به پزشک مراجعه شود؟
تب در اغلب موارد نگران کننده نیست و پس از چند روز استراحت کاملا از بین می‌رود اما با این حال هنگامی که درجه حرارت بسیار بالا برود یا تب برای مدت زمان طولانی ادامه دار شود ممکن است باعث بروز علائمی شدیدی شود که آن را نیازمند به مداخلات پزشکی می‌کند.
پزشک احتمالا پس از گرفتن شرح حال درخواست آزمایشات متفاوتی را می‌دهد که پس از تعیین علت تب بتواند روش درمانی مناسب را برای بیمار آغاز کند تا بتواند دمای بدن را به حالت طبیعی خود باز گرداند.
از طرف دیگر دمای پایین بدن نیز می‌تواند نگرانی‌هایی را به دنبال داشته باشد. در صورت عدم درمان هیپوترمی این عارضه می‌تواند تهدید کننده حیات بوده و مشکلات جدی را به دنبال داشته باشد. برای تشخیص هیپوترمی پزشک از یک دماسنج بالینی استاندارد استفاده می‌کند تا در کنار مشاهده علائم جسمی بتواند به تشخیص نهایی برسد. علاوه بر آن در صورت لزوم ممکن است پزشک با استفاده از دماسنج مقعدی به بررسی شرایط بپردازد. در نهایت در برخی از موارد ممکن است پزشک به منظور بررسی علت هیپوترمی درخواست آزمایش خون نیز بدهد.
در موارد خفیف هیپوترمی شناخت عارضه دشوارتر بوده اما درمان آن آسان‌تر است. استفاده از پتوهای گرم یا مایعات گرم می‌تواند به بدن برای بازیابی دمای مناسب کمک کند. در موارد شدیدتر گرم کردن مجدد خون و استفاده از داروهای داخل وریدی می‌توان توسط پزشک به عنوان راه درمانی توصیه شود.
جمع بندی
بدن مانند یک کوره کوچک عمل کرده و دائما با کم کردن یا بالا بردن دما سعی در حفظ محدوده‌ی طبیعی دما دارد. حفظ تعادل بدن در محدوده‌ی دمایی برای حفظ سلامت انسان و توانایی انجام فعالیت‌ها توسط وی موثر است و چه تب کردن و چه هیپوترمی می‌تواند برای فرد مشکلاتی را به دنبال داشته باشد که در صورت بروز هریک از آنها به خصوص اگر با علائمی همراه باشند نیازمند مداخلات پزشکی و در صورت لزوم استفاده از روش‌های درمانی است.
