عفونت بخیه
عفونت بخیه ها بعد از زایمان طبیعی، سزارین، عمل قلب باز و بینی می تواند، به صورت علائمی چون ترشحات زردرنگ و چرکی از جای بخیه، درد، قرمزی و تورم اطراف زخم ظاهر شود. بخیه حلقه نازکی از نخ است که لبه های زخم را به هم متصل می کنند تا آن را ترمیم کرده و خونریزی را متوقف کنند. بعضی اوقات پیش می آید که بخیه ها آلوده شوند و منجر به عفونت گردند. درمان عفونت بخیه مانع گسترش عفونت در بدن می شود و از ایجاد عوارضی مانند ایجاد آبسه، سلولیت یا حتی سپسیس (عفونت خون) جلوگیری می شود. برای مراقبت از بخیه از دست زدن به آن خودداری کنید، محل بخیه ها را خشک و تمیز نگه دارید و... اگر عفونت شدید باشد و به عمق ناحیه زیر بخیه ها گسترش یافته باشد، پزشک احتمالاً آنتی بیوتیک خوراکی یا در موارد شدیدتر جراحی را تجویز کند.
علائم عفونت بخیه چیست؟
پوست به عنوان یک مانع، از ورود ارگانیسم های آلوده به داخل بدن ممانعت می کند. هنگامی که در اثر آسیب یا برش در پوست، یک دریچه به سمت داخل بدن باز شود، باکتری ها می توانند وارد زخم شوند و در نتیجه التهاب یا عفونت در بافت ایجاد می گردد. علائم عفونت شامل قرمزی، تورم، گرما در محل آلوده، تب، درد و لنف متورم و حساس است. فردی با بخیه های آلوده ممکن است دارای موارد زیر باشد:
- قرمزی یا رگه های قرمز اطراف منطقه زخم
- خروج ترشحات زرد یا سبز از زخم که ممکن است بوی بد داشته باشد.
- قرمز، حساس و متورم شدن گره های لنفاوی نزدیک در محل بخیه ها
- درد هنگام لمس بخیه ها یا حرکت دادن ناحیه آسیب دیده
- احساس سوزش، گرما یا درد در بخیه ها یا اطراف آن
- بوی بد دادن منطقه بخیه زده شده
- افزایش درد یا حساسیت در زخم
چه کسانی بیشتر در معرض عفونت بخیه هستند؟
- عفونت بخیه در افراد زیر می تواند شایع تر باشد:
- افرادی که اضافه وزن دارند
- افرادی که دخانیات استعمال می کنند
- افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند
- افراد مبتلا به دیابت
علت عفونت بخیه چیست؟
پوست بدن، یک مانع طبیعی را در برابر عفونت ها فراهم می کند، بنابراین ورود میکروب به بدن از طریق پوست سالم بسیار دشوار خواهد بود. با این حال، این امر با بریده شدن پوست تغییر می کند، زیرا زخم، میکروب ها را از مسیری مستقیم به داخل بدن هدایت می کند. در این صورت فرد مستعد ابتلا به عفونت ناشی از میکروب هایی است، که به طور طبیعی بر روی پوست او یا در محیط اطرافش وجود دارند. در حالت کلی، عفونت بخیه اغلب توسط باکتری ایجاد می شود. انواع متداولی از باکتری هایی که می توانند زخم ها را آلوده کنند می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- گونه های استرپتوکوک
- استافیلوکوک
- سودوموناس ها
با این حال برخی از عوامل دیگر نیز وجود دارند که می توانند فرد را در معرض خطر عفونت بخیه قرار دهند. به عنوان مثال:
- قبل از بخیه زدن، زخم به درستی تمیز نشده باشد.
- اقدامات احتیاطی و ضد عفونی مناسب قبل از عمل جراحی رعایت نشده باشد.
- شیئی که باعث زخم شده است حاوی میکروب باشد.
- زخم مورد نظر، عمیق یا یک زخم با لبه های دندانه دار باشد.
- انجام یک عمل جراحی که بیش از دو ساعت طول کشیده باشد.
- افزایش سن
- داشتن اضافه وزن
- فرد به دلیل شرایطی مانند انجام شیمی درمانی، بیماری HIV / AIDS یا پیوند اعضا، سیستم ایمنی‌اش ضعیف شده باشد.
- فرد مبتلا به دیابت باشد.
تشخیص عفونت بخیه
اگر متوجه شدید که علائمی ناشی از عفونت بخیه را دارید، باید سریعاً به پزشک مراجعه کنید. بدون درمان، عفونت بخیه به قسمت های دیگر پوست یا بدن گسترش می یابد و باعث ایجاد عوارضی مانند ایجاد آبسه، سلولیت یا حتی سپسیس (عفونت خون) می شود.
- پزشک ممکن است از ترشحات بخیه های آلوده نمونه بگیرد. او می تواند از این نمونه برای کمک به تشخیص اینکه آیا باکتری ها باعث عفونت شده اند یا میکروب های دیگر استفاده کنند.
- در صورت تأیید عفونت باکتریایی، پزشک می تواند آزمایش حساسیت به آنتی بیوتیک را انجام دهد تا مشخص کند کدام آنتی بیوتیک برای درمان عفونت موثرتر است.
- در صورت مشکوک بودن به عفونت قارچی می توان از آزمایشات و روش های کشت دیگر استفاده کرد.
درمان عفونت بخیه
درمان عفونت بخیه به شدت عفونت آن بستگی دارد. پزشک باید ناحیه مورد نظر را تمیز کرده و چرکی را که دارد از بین ببرد. درمان های زیر را برای از بین بردن عفونت بخیه در نظر بگیرید:
- بسته به نحوه بروز زخم، ممکن است تزریق آمپول کزاز لازم باشد.
- برای بخیه هایی که به صورت خفیف عفونت کرده اند یا فقط لایه بیرونی پوست را درگیر نموده اند، فرد می تواند عفونت را با استفاده از پماد آنتی بیوتیک تجویز شده توسط پزشک درمان کند. آنها از اطلاعاتی که طی آزمایش حساسیت به آنتی بیوتیک دریافت کرده اند، استفاده خواهند کرد تا مشخص کنند کدام یک از آنتی بیوتیک ها برای درمان عفونت بهتر است.
- اگر عفونت به عمق ناحیه زیر بخیه ها گسترش یافته باشد، پزشک احتمالاً آنتی بیوتیک خوراکی نیز تجویز می کند.
- اگر عفونت شدید باشد، فرد ممکن است جهت مراقبت های ویژه و دریافت داروهای داخل وریدی در بیمارستان بستری شود.
- یک عفونت بسیار شدید ممکن است به برداشتن بافت مرده یا در حال مرگ از طریق روش جراحی نیاز داشته باشد.
نحوه مراقبت از بخیه ها و جلوگیری از عفونت در منزل
در بیشتر موارد، پرستاران یا پزشکان زخم های بخیه زده شده را با یک پماد آنتی بیوتیکی و یک گاز استریل یا چسب می پوشانند. فرد باید از بخیه ها و محل زخم خود مراقبت کند تا از ایجاد عفونت جلوگیری نماید. با پیروی از دستورالعمل های زیر می توانید به جلوگیری از عفونت بخیه های خود کمک کنید:
- بخیه ها را خشک نگه دارید: باید حداقل ۲۴ ساعت از خیس کردن بخیه خودداری کرد. از پزشک بپرسید چه زمانی می توانید آن ناحیه را خیس کنید، یا دوش بگیرید. تا هنگام بهبودی از خیس کردن زخم در وان یا شنا کردن خودداری کنید. همیشه بخیه را پس از خیس شدن به آرامی و با حوله تمیز خشک کنید.
- منطقه بخیه را تمیز نگه دارید: اگر پزشک بانداژ یا پانسمانی را روی بخیه های شما قرار داده است، حتماً توصیه های وی را که مربوط به زمان برداشتن پانسمان است، انجام دهید. با استفاده از صابون ملایم و آب گرم بخیه ها را به آرامی تمیز کنید و با حوله تمیز خشک نمایید.
- از دست زدن به بخیه ها خود خودداری کنید: اگر باید بخیه های خود را لمس کنید، مطمئن شوید که دستانتان کاملا تمیز هستند. شما به طور طبیعی روی پوست و زیر ناخن های خود باکتری ها فرصت طلبی دارید که منتظر ورود به داخل بدنتان هستند. خارش، خراشیدن یا کندن بخیه ها می تواند منجر به عفونت شود.
- از انجام فعالیت های سنگین پرهیز کنید: تمرین و ورزش های تماسی می توانند فشار را روی بخیه ها افزایش دهند و باعث پاره شدن آن ها گردند. از پزشک بپرسید که چه زمانی می توانید به فعالیت های بدنی عادی خود برگردید.
- از صابون های معطر، دستمال مرطوب الکل دار، ید و پراکسید استفاده نکنید.
- فقط از پمادهایی که پزشک برای شما توصیه یا تجویز کرده است استفاده کنید.
اگر عفونت بخیه را نادیده بگیریم؛ چه عوارضی در انتظار ماست؟
مهم است که با دیدن اولین نشانه عفونت، به دنبال راه چاره باشیم. بدون درمان، این عفونت ممکن است منجر به موارد زیر شود:
۱. ورم مفصلی نکروزان:
طبق گزارشات مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، شایع ترین علت ایجاد کننده فاشییت نکروزان کننده (یا همان ورم مفصلی نکروزان)، باکتری های استرپتوکوک گروه A است. اگرچه این عفونت باکتریایی جدی است، اما رخداد آن نادر می باشد. علائم اولیه این شرایط شامل موارد زیر است:
- تب
- درد شدید
- پوست قرمز ، متورم و گرم در ناحیه آسیب دیده.
اگر به موقع آن را درمان نکنید، علائم بعدی عبارت اند از:
- سرگیجه
- خستگی
- حالت تهوع
- اسهال
- چرک
۲. زخم، لکه های سیاه یا تاول روی پوست فرد:
درمان این شرایط شامل تجویز آنتی بیوتیک و جراحی است. اگر آنتی بیوتیک ها به تمام مناطق عفونت نرسند، ممکن است جراح مجبور به انجام روشی برای از بین بردن پوست مرده شود.
۳. سپسیس:
سپسیس از دیگر عوارض عفونت بخیه است، این اتفاق می افتد هنگامی که بدن به شدت به عفونت پاسخ می دهد، بروز کند. علائم سپسیس یا عفونت خون عبارت اند از:
- افزایش ضربان قلب
- تب و لرز
- اختلال هوشیاری
- درد شدید
- تنگی نفس
- پوست مرطوب
درمان شامل مصرف آنتی بیوتیک و درمان ناحیه آلوده است.
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر شخص دچار علائم زیر شد، لازم است سریعا به پزشک مراجعه کند:
- زخم دوباره باز شود.
- فرد تب کند.
- زخم قرمز و متورم شود.
- زخم، ۵ روز پس از بخیه زدن دوباره به همان شکل به نظر برسد.
- بخیه ها قبل از آنکه زمانش برسد، از جای خود بیرون بیایند.
- ترشح چرک افزایش یابد.
کلام آخر
بیشتر موارد عفونت بخیه را می توان با یک آنتی بیوتیک موضعی یا خوراکی بدون هیچگونه اثر طولانی مدت درمان کرد. اگر مشاهده کردید که بخیه های شما قرمز، متورم و دردناک تر شده یا چرک یا خون در حال بیرون آمدن از آن است، به پزشک مراجعه کنید. در صورت عدم درمان، بخیه های آلوده می توانند جدی شده و عوارضی ایجاد کنند که برخی از آنها تهدید کننده زندگی هستند. بهترین راه برای جلوگیری از عفونت بخیه ها، تمیز و خشک نگه داشتن آن ها و جلوگیری از لمس بی موردشان در زمان ترمیم زخم خواهد بود.
